بررسی دیدگاه دانشجویان پرستاری از وضعیت آموزش بالینی در دانشگاه علوم پزشکی بابل

سابقه و هدف: برنامه ریزان آموزش پرستاری، اصلی ترین بخش در آموزش پرستاری را آموزش بالینی می دانند و معتقدند که دانشجویان پرستاری می توانند دانش نظری خود را با انجام کار در محیط کارآموزی توسعه بخشند. این مطالعه با هدف تعیین وضعیت آموزش بالینی از دیدگاه دانشجویان دانشکده های پرستاری و مامایی دانشگاه علوم پزشکی بابل انجام شده است. مواد و روشها: این پژوهش از نوع توصیفی- مقطعی است که درنیم سال اول سال تحصیلی 90-89 بر روی 150 دانشجوی سال آخر پرستاری در دانشکده های پرستاری ومامایی بابل، آمل و رامسر که به صورت سرشماری انتخاب شده بودند انجام گردید. سپس، پرسشنامه های وضعیت آموزش بالینی جهت تکمیل در اختیار آنان قرار گرفت. پس از تکمیل پرسشنامه ها، اطلاعات با استفاده از spss نسخه16 مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. یافته ها: دانشجویان حیطه های اهداف آموزشی (61/4±94/25) و عملکرد مربیان (63/3±62/21) را خوب، محیط بالینی (58/2±22/9) و برخورد با دانشجویان در محیط بالین (57/2±23/9) و حیطه های نظارت و ارزشیابی (15/2±26/8) و وضعیت کلی آموزش بالینی (87/12±32/74) را، متوسط ارزیابی کردند. بین دیدگاه دانشجویان درمورد وضعیت آموزش بالینی با متغیرهای سن، محل سکونت، دوره تحصیلی (روزانه و شبانه) تفاوت معنی داری مشاهده نشد. نتیجه گیری: با توجه به یافته های این پژوهش به نظر می رسد وضعیت آموزش بالینی رشته پرستاری نیازمند برخورداری از امکانات کافی می باشد. آموزش اثربخش به ویژه در محیط بالین مستلزم وجود پارامترهای مختلفی است که باعث تسهیل یادگیری، ایجاد انگیزه ونیز احساس علاقه به کار در محیط بالین می گردد.